Friday, June 11, 2010
امشب ساعت ۱۰ الله اکبر گویان به پیشواز 22 خرداد میرویم/ هر ایرانی یک رهبر
اگر صدای الله اکبر در محلتان بلند نشد می توانید از پنجره یا پشت بامتان فریاد الله اکبر سر بدهید مطمئن باشید هم وطن های با غیرتمان حمایتت میکنند /رسانه شمایید
Thursday, April 29, 2010
برای پیروزی مبارزه لازم است نه نمایش این بار باید تدارک نبردی سخت را دید (روز کارگر
از وضعیت اقتصادی کشور و نیز جو عمومی جامعه این گونه برمی آید که روز کارگر امسال از تمامی روزهای مشابه درسال های قبل متفاوت خواهد بود. در این روز کارگران و مردم به ستوه آمده در صدد خواهند بود که نشان دهند این زندگی مشقت بار را نمی پذیرند. روز کارگر در شرایطی برگزار می شود که جنبش خرداد ۸۸ هنوز زنده است و در انتظار فرصت برای بازظهور خویش در خرداد ماه می باشد. این به آن معنی است که یازده اردیبهشت می تواند با کمیت و کیفیت خویش تعیین کند که وقایع خرداد چه آب و رنگی به خود بگیرند. به عبارت دیگر حرکت روز کارگر می تواند شتاب و رادیکالیسم آن چه را که برای خرداد قرار است ظهور کند را تعیین کند.
این بار تجربه ۸۸ در مقابل است. تظاهرات با سکوت ۲۵ خرداد به کشتار ۳۰ خرداد انجامید. دهها تجربه ی دیگر را در طول این ۱۱ ماه گذشته دیدیم. رفتار مسالمت آمیز مردم و معترضین جز خشونت و سرکوب و شکنجه و زندان و اعدام نتیجه ای در بر نداشت. به همین دلیل نیز باید از تکرار یک تجربه ی شکست خورده بپرهیزیم. رژیم چنان وقاحت و درندگی از خود نشان می دهد که عنوان می کند می خواهد دور جدیدی از سختگیری ها را در خیابان ها و دانشگاه ها بر سر مسله ی پوشش و حجاب آغاز کند.بنابراین این بار و امسال نباید به داستان های مچ بند سبز و بوق زدن سرگرم شد. این بار باید تدارک نبردی سخت را دید. نبردی که در آن باید جانانه و شجاعانه با دستگاه سرکوب، یعنی تمام آن چه که رژیم را نگه داشته است، برخورد کرد و مبارزه ی قهر آمیز را را به عنوان راهکار موثر مطرح ساخت. می توان از همین ۱۱ اردیبهشت با تکیه بر قهر و خشم کارگران ریتم مناسب برای مبارزه را تعیین کرد.
این بار تجربه ۸۸ در مقابل است. تظاهرات با سکوت ۲۵ خرداد به کشتار ۳۰ خرداد انجامید. دهها تجربه ی دیگر را در طول این ۱۱ ماه گذشته دیدیم. رفتار مسالمت آمیز مردم و معترضین جز خشونت و سرکوب و شکنجه و زندان و اعدام نتیجه ای در بر نداشت. به همین دلیل نیز باید از تکرار یک تجربه ی شکست خورده بپرهیزیم. رژیم چنان وقاحت و درندگی از خود نشان می دهد که عنوان می کند می خواهد دور جدیدی از سختگیری ها را در خیابان ها و دانشگاه ها بر سر مسله ی پوشش و حجاب آغاز کند.بنابراین این بار و امسال نباید به داستان های مچ بند سبز و بوق زدن سرگرم شد. این بار باید تدارک نبردی سخت را دید. نبردی که در آن باید جانانه و شجاعانه با دستگاه سرکوب، یعنی تمام آن چه که رژیم را نگه داشته است، برخورد کرد و مبارزه ی قهر آمیز را را به عنوان راهکار موثر مطرح ساخت. می توان از همین ۱۱ اردیبهشت با تکیه بر قهر و خشم کارگران ریتم مناسب برای مبارزه را تعیین کرد.
Thursday, April 22, 2010
آماده سازی برای نبردِ سرنوشت ساز در خرداد ماه
به دلیل آماده نبودنِ کُنشگرانِ جنبش سبز در خردادماه سال پیش، آنها نتوانستند از توان مردم در راستای دستیافتن ُپیروزمندانه به یک دگرگونی ساختاری ومردمسالار بهرهمند شوند. هم اکنون زمان بسنده در فرادستِ داریم تا با برنامه ریزی و آماده سازی خودمان به پیشواز ماه هایِ سرنوشت ساز اردیبهشت و خرداد ماه برویم. با پیوستن لشکر بیکاران و ناخُرسندان از وضعیت اقتصادی به جنبش هایِ اجتمایی در این ماه ها، امکان برخورداری از این نیروهایِ عظیم در راستای یک دگرگونی مردمسالار فراهم است، اگر کُنشگران جنبش از هم کنون با عزم راسخ برای انجام کارهایِ ساختاری و سرنوشت ساز، برنامه ریزی و آماده سازی کُنند و بپذیرند که فرجام پیروزمندانه-یِ جنبش تنها به انجام کارهایِ فرسخت و ساختاری برای فروگرفتن پایگاه و نهاد هایِ قدرتِ حاکمیت بستگی دارد، و نه پیروی از دستورهای کسانی که میخواهند آنها را با کارهای نمادین و نمایشی، همانند بادکنک هوا کردن، بوق و سوت زدن شعار نویسی بر اسکناس ها سرگرم کنند.
سرآغاز: کُنشگرانِ جُنبش سبزها که پس از دغلکاری در رای مردم در ۲۳ خُرداد ۱۳۸۸ آغاز شُد، آز آمادگی بَسنده برخوردار نبودند تا بتوانند همانند مردم قرقیزستان که حکومتِ خودکامه-یِ آن کشور را سرنگون کردند، جنبش را کامگارانه به سرانجام رسانند. در ایران به دلیل نبود آمادگی، جنبش در درازایِ هفته ها و ماه ها، عملا در بهره برداری از توان نیروهای مردمی ناکام ماند. از آنجا که هم اکنون در ادامه-یِ جنبش به سر میبریم، میتوانیم یک سری پیش بینی هایی را برای رویدادهای گمان پذیر در آینده انجام دهیم که در صورت باززایش دوباره-یِ گردهمایی هایِ بزرگ و آماده شدن زمینه هایِ دگرگونی، بتوانیم کوشا کار کنیم و با رژیم تعیین تکلیف کنیم.گزارش هایِ هفته-یِ گذاشته بیانگر تنش هایِ جدی میان سران حکومت دارند. بر پایه-یِ قانونی که از مجلس گذشت، مجلس از توانایی هایِ خودش که قانون اساسی به آن واگذار کرده است به سود ولایت فقیه چشم پوشی کرد. به زبان دیگر در آینده مجلس و قوه قضاییه حق بازرسی از آن نهادها را ندارند که زیر چتر ولایتِ فقیه هَستند و وابسته به او میباشند. و مجلس باید همه-یِ مصوبات شورای نگهبان، مجلس خبرگان و مجلس مصلحت نظام را بدون چون و چرا بپذیرد. دلیل دست اندازی ولی فقیه بر اختیارهایِ مجلس، پیشگیری هایی است که خامنه ای میخواهد برای مهار کردن سپاه پاسداران انجام دهد که اکثریت مجلس را در دست دارد. زیرا خامنه ای از این ترس دارد که با افزایش قدرتِ سپاه پاسداران، بیت رهبری، هدف آینده-یِ این نهادِ رزمی کشور شود. از سویی دیگر سپاه پاسداران دارد از راه وارد کردن بسیجی ها به بازار و سپردن خدمات پخش کالا در کشور به آنها، بر بازار چنگ میاندازد. همه-ی اینها نشانه هایی از شکسته شدنِ آهسته آهسته-یِ مثلث قدرتِ ولی فقیه، بازار و سپاه پاسداران است که صدای آن دارد شنیده میشود؛ سختر شدن شرایط همگانی کشور بویژه شرایط اقتصادی آن و کمبود اندوخته هایِ مالی برای پخش آنمیان این باندهای مافیایی، انگیزه هایِ بُنیادینی هَستند که آنها را بجان هم انداخته اند.برپایه-یِ گزارش های رسیده، حکومتِ اسلامی از توانایی فروش نفت به اندازه ای که اوپک برای آن درنگر گرفته است، برخوردار نیست، و از آنجا که نفتِ حکومت اسلامی بر روی دستش مانده است، رژیم ناچار شده است که نفتِ خام را به همراهِ نفتکش هایی به سوی آب های آزاد روان سازد و در آنجا زیر بهای تعیین شده-یِ اوپک بفروشد تا نیاز پولی خودش را برآورده سازد.از دیگر گُزارش های جنجال برانگیز در هفته-یِ گذشته پیشگیری از سفر محمد خاتمی به بیرون از کشور و درخواست دولت ایران برای بازگرداندنِ فرزندِ آیت الله رفسنجانی، مهدی رفسنجانی به ایران و محاکمه-ی او است؛ همه-یِ اینها نشاندهنده-یِ درگیری های درون نظام هستند که ریشه در نبودِ درآمدهایِ اقتصادی و درآمدهایِ خارجی آن در سطح کلان دارند که حکومت اسلامی سلطه انحصاری بر آنها دارد.بزودی شاهد خواهیم بود که این درگیری ها شدت خواهند گرفت، و اگر نگاهی به وضعیتِ اجتمایی-اقتصادی کشور بیاندازیم، مشاهده خواهیم کرد که هنوز طرح هدفمند کردن یارانه ها به اجرا درنیامده است ولی بهای ۳۴ قلم کالا از ۴۰ کالای نیازین بالا رفته اند، بگونه ایکه بهای قند در یک ماه و نیم گذشته ۵۰%، شکر ۷۵% و سیب زمینی ۷۰% افزایش داشته است و این روند دارد ادامه پیدا میکند آنهم در وضعیتی که هنوز طرح برداشتن یارانه ها و آزاد شدن بهایِ کالاها به اجرا درنیامده است. اگر این گرفتاری ها را به تحریم هایِ جهانی بیافزاییم که در راه هَستند و محدودیت هایی که بر حاکمیت اعمال خواهند شد، و افزایش اعتراض های اجتمایی کارگری و دانشجویی در ماه فروردین را درنگریم، همه نشان میدهند که افزایش بهایِ کالاها سبب خواهند شد که بخشی از بدنه-یِ این قشرهای ناخُرسند نیز به لشکر اعتراض کُنندگان به پیوندند.بدینسان ما درحال رفتن به سوی دوماه سرنوشت ساز اردیبهشت و بویژه خرداد هَستیم و گوهر پیام این گفتار نیز آماده سازی برایِ این ماه است؛ به زبان دیگر همانگونه که رژیم دارد خودش را برای سرکوب آماده میسازد، مبارزان نیز باید به هوش باشند که اینبار بجایِ سرگرم کردن خودشان با کار هایِ کودکانه همچون بادکنک هوا کردن، سوت و پوق زدن، و ناکام کردن مبارزه، کارهای جدی و سرنوشت ساز را دنبال کنند. مبارزه را نباید اینبار تقویمی کنیم؛ آزادیخواهان باید از این آمادگی برخوردار باشند تا همینکه در ماه اردیبهشت یا ماه خرداد، یک اعتراض گسترده اجتمایی روی داد و جمعیت فراوانی وارد میدان مبارزه شد، آنها همانند مردمقرقیزستان، وارد کارزار شوند، دستگاه سرکوب را به پس برانند، و از راه فروگرفتن پایگاه ها و نهادهایِ حاکمیت، قدرت را از دست آن دربیاورند. از هم اکنون باید که مبارزان در باره-یِ مبارزه بیاندیشند، برایِ آن برنامه ریزی کُنند و اینچنین برخوردِ احساسی نداشته باشند که همه منتظر بمانند تا یک رویدادی در ورای اراده آنها پیش بیاید تا سپس آنها به بینند که چکار میخواهند بکنند و یا چگونه میخواهند واکنش نشان دهند. یکبار هم که شده باید با بهره گیری از آزمونِ ده ماه گذشته، با آمادگی به سویِ انجام کاری پیش برویم، که کمابیش از پیش برای آن برنامه ریزی شده و اندیشیده شده باشد. در واپسین روزهایِ فروردین بسر میبریم هنوز زمان داریم که بتوانیم با بدست آوردنِ آمادگی، نُخستین گردهمایی هایِ اعتراضی گُسترده در ماه اردیبهشت یا ماه خرداد را به یک گردهمایی سرنوشت ساز واگردانیم. انجام اینکار نیاز به خودرها سازیِ کُنشگران و کُوشندگان جُنبش از دستورهایِ کسانی دارد، که میخواهند آنها را با بوق و سوت زدن و شعار نویسی بر روی اسکناس ها سرگرم کُنند. اگر کُنشگران جنبش براستی خواهان یک دگرگونی ساختاری هَستند، باید که از هم کنون برای انجام کارهایِ قاطع، رادیکال و سرنوشت ساز آماده سازی کُنند. اگر کُنشگران جنبش این اندیشه را بپذیرند که فرجام پیروزمندانه-یِ جنبش تنها به انجام کارهایِ جدی، قاطع بستگی دارد، و نه به دنبال کردنِ کارهایِ نمادین و نمایشی، آنها خواهند توانست جنبشی را که در خرداد ۸۸ آغازیده اند در خرداد ۸۹ پیروزمندانه به سرانجام رسانند.
سرآغاز: کُنشگرانِ جُنبش سبزها که پس از دغلکاری در رای مردم در ۲۳ خُرداد ۱۳۸۸ آغاز شُد، آز آمادگی بَسنده برخوردار نبودند تا بتوانند همانند مردم قرقیزستان که حکومتِ خودکامه-یِ آن کشور را سرنگون کردند، جنبش را کامگارانه به سرانجام رسانند. در ایران به دلیل نبود آمادگی، جنبش در درازایِ هفته ها و ماه ها، عملا در بهره برداری از توان نیروهای مردمی ناکام ماند. از آنجا که هم اکنون در ادامه-یِ جنبش به سر میبریم، میتوانیم یک سری پیش بینی هایی را برای رویدادهای گمان پذیر در آینده انجام دهیم که در صورت باززایش دوباره-یِ گردهمایی هایِ بزرگ و آماده شدن زمینه هایِ دگرگونی، بتوانیم کوشا کار کنیم و با رژیم تعیین تکلیف کنیم.گزارش هایِ هفته-یِ گذاشته بیانگر تنش هایِ جدی میان سران حکومت دارند. بر پایه-یِ قانونی که از مجلس گذشت، مجلس از توانایی هایِ خودش که قانون اساسی به آن واگذار کرده است به سود ولایت فقیه چشم پوشی کرد. به زبان دیگر در آینده مجلس و قوه قضاییه حق بازرسی از آن نهادها را ندارند که زیر چتر ولایتِ فقیه هَستند و وابسته به او میباشند. و مجلس باید همه-یِ مصوبات شورای نگهبان، مجلس خبرگان و مجلس مصلحت نظام را بدون چون و چرا بپذیرد. دلیل دست اندازی ولی فقیه بر اختیارهایِ مجلس، پیشگیری هایی است که خامنه ای میخواهد برای مهار کردن سپاه پاسداران انجام دهد که اکثریت مجلس را در دست دارد. زیرا خامنه ای از این ترس دارد که با افزایش قدرتِ سپاه پاسداران، بیت رهبری، هدف آینده-یِ این نهادِ رزمی کشور شود. از سویی دیگر سپاه پاسداران دارد از راه وارد کردن بسیجی ها به بازار و سپردن خدمات پخش کالا در کشور به آنها، بر بازار چنگ میاندازد. همه-ی اینها نشانه هایی از شکسته شدنِ آهسته آهسته-یِ مثلث قدرتِ ولی فقیه، بازار و سپاه پاسداران است که صدای آن دارد شنیده میشود؛ سختر شدن شرایط همگانی کشور بویژه شرایط اقتصادی آن و کمبود اندوخته هایِ مالی برای پخش آنمیان این باندهای مافیایی، انگیزه هایِ بُنیادینی هَستند که آنها را بجان هم انداخته اند.برپایه-یِ گزارش های رسیده، حکومتِ اسلامی از توانایی فروش نفت به اندازه ای که اوپک برای آن درنگر گرفته است، برخوردار نیست، و از آنجا که نفتِ حکومت اسلامی بر روی دستش مانده است، رژیم ناچار شده است که نفتِ خام را به همراهِ نفتکش هایی به سوی آب های آزاد روان سازد و در آنجا زیر بهای تعیین شده-یِ اوپک بفروشد تا نیاز پولی خودش را برآورده سازد.از دیگر گُزارش های جنجال برانگیز در هفته-یِ گذشته پیشگیری از سفر محمد خاتمی به بیرون از کشور و درخواست دولت ایران برای بازگرداندنِ فرزندِ آیت الله رفسنجانی، مهدی رفسنجانی به ایران و محاکمه-ی او است؛ همه-یِ اینها نشاندهنده-یِ درگیری های درون نظام هستند که ریشه در نبودِ درآمدهایِ اقتصادی و درآمدهایِ خارجی آن در سطح کلان دارند که حکومت اسلامی سلطه انحصاری بر آنها دارد.بزودی شاهد خواهیم بود که این درگیری ها شدت خواهند گرفت، و اگر نگاهی به وضعیتِ اجتمایی-اقتصادی کشور بیاندازیم، مشاهده خواهیم کرد که هنوز طرح هدفمند کردن یارانه ها به اجرا درنیامده است ولی بهای ۳۴ قلم کالا از ۴۰ کالای نیازین بالا رفته اند، بگونه ایکه بهای قند در یک ماه و نیم گذشته ۵۰%، شکر ۷۵% و سیب زمینی ۷۰% افزایش داشته است و این روند دارد ادامه پیدا میکند آنهم در وضعیتی که هنوز طرح برداشتن یارانه ها و آزاد شدن بهایِ کالاها به اجرا درنیامده است. اگر این گرفتاری ها را به تحریم هایِ جهانی بیافزاییم که در راه هَستند و محدودیت هایی که بر حاکمیت اعمال خواهند شد، و افزایش اعتراض های اجتمایی کارگری و دانشجویی در ماه فروردین را درنگریم، همه نشان میدهند که افزایش بهایِ کالاها سبب خواهند شد که بخشی از بدنه-یِ این قشرهای ناخُرسند نیز به لشکر اعتراض کُنندگان به پیوندند.بدینسان ما درحال رفتن به سوی دوماه سرنوشت ساز اردیبهشت و بویژه خرداد هَستیم و گوهر پیام این گفتار نیز آماده سازی برایِ این ماه است؛ به زبان دیگر همانگونه که رژیم دارد خودش را برای سرکوب آماده میسازد، مبارزان نیز باید به هوش باشند که اینبار بجایِ سرگرم کردن خودشان با کار هایِ کودکانه همچون بادکنک هوا کردن، سوت و پوق زدن، و ناکام کردن مبارزه، کارهای جدی و سرنوشت ساز را دنبال کنند. مبارزه را نباید اینبار تقویمی کنیم؛ آزادیخواهان باید از این آمادگی برخوردار باشند تا همینکه در ماه اردیبهشت یا ماه خرداد، یک اعتراض گسترده اجتمایی روی داد و جمعیت فراوانی وارد میدان مبارزه شد، آنها همانند مردمقرقیزستان، وارد کارزار شوند، دستگاه سرکوب را به پس برانند، و از راه فروگرفتن پایگاه ها و نهادهایِ حاکمیت، قدرت را از دست آن دربیاورند. از هم اکنون باید که مبارزان در باره-یِ مبارزه بیاندیشند، برایِ آن برنامه ریزی کُنند و اینچنین برخوردِ احساسی نداشته باشند که همه منتظر بمانند تا یک رویدادی در ورای اراده آنها پیش بیاید تا سپس آنها به بینند که چکار میخواهند بکنند و یا چگونه میخواهند واکنش نشان دهند. یکبار هم که شده باید با بهره گیری از آزمونِ ده ماه گذشته، با آمادگی به سویِ انجام کاری پیش برویم، که کمابیش از پیش برای آن برنامه ریزی شده و اندیشیده شده باشد. در واپسین روزهایِ فروردین بسر میبریم هنوز زمان داریم که بتوانیم با بدست آوردنِ آمادگی، نُخستین گردهمایی هایِ اعتراضی گُسترده در ماه اردیبهشت یا ماه خرداد را به یک گردهمایی سرنوشت ساز واگردانیم. انجام اینکار نیاز به خودرها سازیِ کُنشگران و کُوشندگان جُنبش از دستورهایِ کسانی دارد، که میخواهند آنها را با بوق و سوت زدن و شعار نویسی بر روی اسکناس ها سرگرم کُنند. اگر کُنشگران جنبش براستی خواهان یک دگرگونی ساختاری هَستند، باید که از هم کنون برای انجام کارهایِ قاطع، رادیکال و سرنوشت ساز آماده سازی کُنند. اگر کُنشگران جنبش این اندیشه را بپذیرند که فرجام پیروزمندانه-یِ جنبش تنها به انجام کارهایِ جدی، قاطع بستگی دارد، و نه به دنبال کردنِ کارهایِ نمادین و نمایشی، آنها خواهند توانست جنبشی را که در خرداد ۸۸ آغازیده اند در خرداد ۸۹ پیروزمندانه به سرانجام رسانند.
Tuesday, April 20, 2010
هنوز اردیبهشت نشده که ورشکستگی دولت بیرون زده است
در حالی که دولت تصویب کرده است که پایه حقوق کارمندان در سال ۱۳۸۹ را بالا نبرد گزارش های دریافتی حکایت از به تعویق افتادن پرداخت حقوق کارکنان دولت در ماه فروردین دارد. این دو خبر برای کارشناسان حکایت از بحرانی دارد که دستگاه مالی دولت را فرا گرفته است و می تواند به فاصله ی کوتاهی به یک موقعیت خطر ساز تبدیل شود.این در حالی است که موج گرانی های آغاز شده در ابتدای سال ۸۹ نیاز فوری کارکنان دولت و خانواده های آنها را به پول کافی برای جبران این گرانی ها دو چندان کرده است. ناتوانی دولت در پرداخت به موقع حقوق کارکنان دولت حکایت از آغاز سالی دشوار برای دولت جمهوری اسلامی دارد. چطور می توان پیش بینی کرد که چنین دولتی بتواند با یک رکود عظیم اقتصادی از یک طرف و تورم افسار گسیخته از سوی دیگر و نیز موجی از تحریم ها و محدودیت ها که در راهست دوام آورد؟این سوال توجهات را به بستر اعتراضی جدیدی جلب می کند که می تواند از همین ماه اردیبهشت خود را نشان دهد و آن بستر اعتراضات اجتماعی به مشکلات اقتصادی است. می توان انتظار داشت که با کلید خوردن واکنش ها به وخامت اوضاع اقتصادی و همزمان با روز کارگر در ۱۱ اردیبهشت فضای سیاسی خفته ی کشور بار دیگر بیدار شود و در این صورت به پیشواز خردادی می رویم که در آن باید انتظار داشت گره خوردن اعتراضات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زاینده ی حرکتی باشد به مراتب قویتر و گسترده تر را شکل دهد.سازمان خودرهاگران در همین راستا چندی پیش فراخوانی را تحت عنوان یازده اردیبهشت : روز اعتراض ملی بیرون داد. در این فراخوان از هموطنان دعوت شده است که در این روز با پیوستن دانشجویان، کارمندان، بیکاران و معلمان به کارگران می توان این روز را به یک روز مهم و نقطه ی عطفی برای جنبش تبدیل ساخت. روز اعتراضی به گرانی، فقر، سرکوب، نابرابری و استبداد.
Saturday, April 17, 2010
برای مجله تایم کار ساده ای بود اگر می خواست , سیستم هر کامپیوتر یک رای را اجرا کند
تایم رای گیری پرنفوذ ترین شخصیت سال را برای طرفداران کاندیداها احیا کرد به دلیل اهمیت فوق العاده ای که هواداران برای کاندبد های مورد نظرشان قائل هستند تلاش بیشتری میکنند تا کاندید مورد نظر خودشان را بالا ببرند مشکل کیفی در برگزاری اصل این نوع انتخاب پدید نمی اید اصل این انتخاب با انتخابات ریاست جمهوری متفاوت است در اینجا کیفیت انتخاب نماینده مطرح است نه فقط کمیت تعداد کسانی که رای میدهند به زبان ساده تر ممکن است تعداد طرفداران لیدی گاگا در کل دنیا بیشتر باشد اما به دلیل عدم اهمیت نه چندان زیاد انتخاب وی به عنوان نفر برتر تنها و نتها فقط یک بار به سایت سر میزنند و ماجرا را رها میکنند ممکن است براي يک نفر ليدي گاگا 1 امتياز ارزش داشته باشد و ميرحسين 1 ميليون پس کاندید هایی که بیشتر رای بیاورد نفوذ و تاثیر گذاری بیشتری بین طرفداران خود دارند در نهایت برای مجله تایم کار ساده ای بود اگر می خواست , سیستم هر کامپیوتر یک رای را اجرا کند در این سیستم رای گیری , تعدد آرا ملاک نبوده و اینکه اگر طرفداران یک فرد , بارها و بارها هم به او رای بدهند کاملا منطقی ست و در این نوع سیستم رای گیری لحاظ می شود . اونهایی که فکر می کنند رای گیری الزاما همیشه و در همه جا باید بصورت هر نفر یک رای (یا هر کامپیوتر یک رای) باشه , توصیه می کنم کمی آمار مطالعه کنند
Monday, March 15, 2010
چهارشنبه سوري پراکندگي در سطح شهر/ سبز کردن محلات شهرمان
اسپری سبز، رنگ سبز داخل شیشه سس مایونز و یا کیسه فریزر (برای سبز کردن دیوار، بنر ها و..) تخم مرغ های پر شده از رنگ سبز و یا تخم مرغ های پر شده با ماده بد بو حضور در خیابان های شلوغ (به روش تظاهرات برق آسا و یا بوق زدن برق آسا) طرح ترافیک سبز در فلج سازی و ایجاد اخلال در حضور مزدوران و سرکوبگران ، روشن کردن شمع در بالاي پشت بام و محلات/ رسانه شماييد
Monday, March 8, 2010
با نهايت تاسف در گذشت پدر فوتوشاپ حاج حسين شرف نداري
حسين از عاشقان عصمت و طاهره بود و تمام عمر خود را صرف بازجويي و محافظت از اسلام با فتوشاپ کرد به همين مناسبت مجلس ختمي در بازداشتگاه کهريزک با تيتاپ سانديس برگزار خواهد شد منبع : گرداب
Subscribe to:
Posts (Atom)